ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Κίστος - Λαδανιά -Κουνούκλα -Cistus incanus

Σάββατο, Αυγούστου 15, 2015  apenanti oxthi  

Στη χερσόνησο της Χαλκιδικής, o μύθος λέει ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Οι θεοί όρισαν ότι ο Κίστος θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά - εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο δόθηκαν και οι δύο στόχοι, η θεραπευτική και η καλλυντική δράση. Αναντίρρητα στον αρχαίο κόσμο τα βότανα ήταν πολύ δημοφιλή. Ιδιαίτερα η ρητίνη του Κίστου, το αποκαλούμενο λάβδανο, ήταν διάσημη σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου ως καλλυντικό και για την ενίσχυση και τα προβλήματα του δέρματος και της τρίχας. Επιπλέον, εκτιμήθηκε ως θεραπεία για το λοιμό της εποχής και άλλων ασθενειών. Συνήθως, οι έλληνες αγρότες και οι μοναχοί του Αγίου Όρους χρησιμοποίησαν τον Κίστο σαν θεραπευτικό τσάι σε διάφορες διαταραχές του οργανισμού.

Προστατεύει την καρδιά και αποτοξινώνει

Σήμερα, αφότου ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, δεν είναι πια μόνο στην Ελλάδα δημοφιλής . Το γεγονός είναι ότι το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι . Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού.

Οι γνωστοί καταστροφείς των ελεύθερων ριζών είναι οι βιταμίνες Ε και οι χρωστικές ουσίες Γ, βήτα-καροτινών και τα φλαβονοειδή των βοτάνων. Εάν το σώμα δεν έχει αρκετά από αυτά τα αντιοξειδωτικά, οι τοξικές ουσίες μπορούν ελεύθερα να αναπτυχθούν. Είναι αρμόδιοι για την πρόωρη γήρανση και ένα πλήθος διάφορων ασθενειών. Βλάπτουν, παραδείγματος χάριν, τους τοιχώματα των μικρών αιμοφόρων αγγείων. Σαν πρώτη βοήθεια, το σώμα πρέπει να παράγει χοληστερόλη για να επισκευάσει τις τρύπες - η άνοδος των επιπέδων χοληστερόλης είναι εντυπωσιακή. Γρήγορα η ροή αίματος εμποτίζεται - αρτηριοσκλήρωση, υψηλή πίεση αίματος και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις είναι το αποτέλεσμα. Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότιο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ). Στη Χαλκιδική οι άνθρωποι πίνουν πολύ τσάι Κίστου κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ίσως αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι πάνω από 100 χρονών.

Εντούτοις, το φυτό του Κίστου είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερο. Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν. Οι θεράποντες συμβουλεύουν ένα λίτρο τσαγιού Κίστου ημερησίως κατά τη διάρκεια της οδοντικής αποκατάστασης.

ΚΙΣΤΟΣ - Ισχυρότερος από τη βιταμίνη Ε και C

Το γεγονός ότι ο Κίστος είναι επίσης ευεργετικός για το ανοσοποιητικό σύστημα ανακαλύφθηκε στα εργαστηριακά τεστ από το Δρ Vinzenz Nowak από το Bad Iburg. Ήδη ένα φλυτζάνι του τσαγιού ημερησίως είναι ικανό για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σημαντικά . Περαιτέρω, ο Δρ Frank Petereit δήλωσε στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans. Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια κολοβακτηριδίου και ελικοβακτηρίδια , το τελευταίο των οποίων προκαλούν τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την εποχή μας επειδή η πίεση και η αυξανόμενη πίεση μέσω των περιβαλλοντικών ρύπων αποσταθεροποιούν την ευαίσθητη ισορροπία των χρήσιμων βακτηριδίων στο έντερο πολύ γρήγορα. Τα συμπτώματα είναι αργή πέψη, κόπωση και έλλειψη ενέργειας. Το τσάι του Κίστουβελτιώνει όλα αυτά και υποστηρίζει την υγιή βακτηριακή πανίδα. Ο Petereit επίσης ανακάλυψε ότι ο Κίστος ανακουφίζει τις διάφορες μορφές αναφλέξεων. Εάν καταναλωθεί ένα λίτρο του τσαγιού , τα χαρακτηριστικά συμπτώματα στο αίμα θα μειωθούν σημαντικά. Η επίδραση σε περίπτωση αναφλέξεων των ούλων - ξεπλύντε το στόμα σας αρκετές φορές καθημερινά με το τσάι και, πρόσθετα, πιείτε δύο ή τρία φλυτζάνια από αυτό.
Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι του Κίστου έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης και ακόμη και στους ιούς πτηνών (H7N7 ). Αυτό ανακαλύφθηκε από τους βιολόγους του «Institut fur Molekulare Virologie «(» ίδρυμα μοριακής ιολογίας») Munster. Ο καθηγητής Stefan Ludwig του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Munster επισημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα είναι ότι το τσάι δεν βλάπτει τα σωματικά κύτταρα που επηρεάζονται από τον ιό. Αντίθετομε τις θεραπείες με τα αντιβιοτικά, ο ιός δεν αναπτύσσει οποιοδήποτε σημάδι αντίστασης.

Κίστος - Το καλλυντικό για την ομορφιά

Οι επιστήμονες ακολούθησαν επίσης την επιθυμία των ολύμπιων θεών. Το

αποτέλεσμα: εάν κάποιος βάλει στο δέρμα τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα, θα έχει μια σημαντικά καθαρότερη και υγιέστερη χροιά ακόμη και σε δέρματα με ακμή και νευροδερματίτιδα αμέσως μετά από τέσσερις εβδομάδες.

Οι μελέτες του χημικού εργαστηρίου καθηγητή Wei?ling's σε Altenberge καθώς επίσης και μια πρακτική μελέτη από το Δρ Reiner Wobling στο Bad Rothenfelde επιβεβαίωσαν αυτήν την άποψη. Οι δοκιμές από τον καθηγητή G. Wiese σε Hamm απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Αντίθετο με άλλη θεραπεία (φάρμακα, επεξεργασίες με το φως και βελονισμός), 64 τοις εκατό των ασθενών βελτιώνονται μετά από τέσσερις εβδομάδες. Το μυστικό αυτών των καταπληκτικών αποτελεσμάτων του Κίστου είναι ιδιαίτερα το υψηλού επιπέδου της βιταμίνης P. Ορισμένες όξινες ενώσεις περιλαμβάνονται επίσης, αποκαλούμενα Πολυφαινόλες. Ο Κίστος ανήκει στην ομάδα φυτών με το πιό υψηλό επίπεδο αυτών των ενεργών πρακτόρων. Σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, βρίσκονται επίσης σε άλλα υγιή τρόφιμα όπως τα κρεμμύδια και το κόκκινο κρασί. Αυτές οι ουσίες έχουν μια ισχυρότερη αντιοξειδωτική επίδραση από τις γνωστές βιταμίνες Ε και Γ. Η «Deutsche Gesellschaft fur Ernahrung» («γερμανική ένωση για τη διατροφή») υπογραμμίζει:

«Τα τρόφιμα πλούσια σε πολυφαινόλες αποτρέπουν τα κύτταρα από την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή, σταθεροποιούν την καρδιά και την κυκλοφορία (επίδραση κόκκινου κρασιού) και υποστηρίζουν τη βιολογική δραστηριότητα της βιταμίνης C.»

Φροντίδα δέρματος με Κίστο

Πλύσεις: Φαγούρα, ερεθισμένο δέρμα, νευροδερματίτιδα ,ακμή ο Κίστος τα ηρεμεί πολύ γρήγορα: καθαρίστε με το αραιωμένο τσάι (10g του τσαγιού σε 200ml του νερού, ζεστάνετε για περίπου 5 λεπτά) το δέρμα με ένα σφουγγάρι δύο φορές την ημέρα και αφήστε το να ξεραθεί. . Επιπλέον πιείτε τουλάχιστον ένα ποτήρι του τσαγιού Cistus ημερησίως, καλύτερα πριν από το πρόγευμα το πρωί. Η θεραπεία του δέρματος πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 4 έως 6 εβδομάδες. Επίσης οι πλύσεις με Κίστο συμπληρώνονται με την κατανάλωση του τσαγιού (ένα λίτρο καθημερινά όπως για την αποτοξίνωση). Επιπλέον πρέπει να πιείτε 2 λίτρα ακόμα σκέτο εμφιαλωμένο νερό χαμηλό σε μέταλλα. 

Κομπρέσσες: Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν καταπλάσμα. Για τις βακτηριακές μολύνσεις, τις αιμορροϊδες και τις αλλεργίες το φυτό βράζεται για λίγο σε ζεστό νερό, τοποθετείται σε έναμίξερ και γίνεται πολτός. Το εφαρμόζετε στην προβληματική περιοχή και το αφήνετε να απορροφηθεί για περίπου 20 λεπτά. Κατόπιν το ξεπλένετε και προαιρετικά εφαρμόζεται κάποια κρέμα Cistus

Πηγή
Απέναντι Όχθη

https://www.youtube.com/watch?v=dA5hKRgr1j4



 

Κόλιανδρο-Coriandrum_sativum

Mαζί με τις τροφές που καταπολεμούν το άγχος, υπάρχει και ένα μπαχαρικό.

Είναι αρωματικό και έχει πολλά οφέλη για τον οργανισμό μας.

Το γνωρίζετε σίγουρα ίσως όμως δεν σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι καταπολεμά το άγχος. Ο λόγος για τον κόλιανδρο που....

εκτός από ένα πολύ αρωματικό μπαχαρικό διαθέτει και πολλές θεραπευτικές ιδιότητες.

Ο κόλιανδρος συμβάλλει μεταξύ άλλων στην καταπολέμηση του άγχους, στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στην αντιμετώπιση της κόπωσης και της ημικρανίας.

Θεωρείται επίσης ότι συμβάλλει στη μείωση των μυϊκών πόνων και των πόνων των αρθρώσεων σε άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδα ή ρευματισμούς.

Το συγκεκριμένο μπαχαρικό, ο κόλιανδρος είναι πολύ διαδεδομένο στην Ασιατική και στη μεξικάνικη κουζίνα.

Θα τον βρείτε στην αγορά είτε ξερό υπό τη μορφή σπόρων είτε φρέσκο.

Ο φρέσκος ωστόσο έχει εντονότερο άρωμα και καλύτερη γεύση.

Ο κόλιανδρος ταιριάζει πολύ στις σούπες, στο κρέας αλλά και στο ψάρι.

Επίσης πάει με τις αγκινάρες και τα μανιτάρια.

Συνδυάζεται με τζίντζερ, κύμινο και σκόρδο.

Προσθέστε τον στο τέλος του μαγειρέματος για να μην χάσει το άρωμά του.

Ο κόλιανδρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για τον ξηρό καρπό του (που αποκαλείται σπόρος κολιάνδρου), όσο και για τα φρέσκα πράσινα φύλλα του. Το βότανο παράγεται σήμερα σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, την Ινδία, τον Καναδά και το Μεξικό, κυρίως για την παραγωγή σπόρων κόλιανδρου. Δύο κύριες ποικιλίες υπάρχουν, σύμφωνα με το μέγεθος του καρπού: η ποικιλία vulgare ή macrocarpum, με διάμετρο καρπού 3-5 χιλιοστά, και η ποικιλία oriental ή microcarpum, με διάμετρο καρπού 1,5 έως 3 χιλιοστά. Η ποικιλία macrocarpum συνήθως καλλιεργείται για τα νωπά φύλλα της και τους καρπούς της, που έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λάδι που χρησιμοποιούνται κυρίως για σκοπούς αλέσματος και ανάμειξης. Η ποικιλία microcarpum επίσης, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πτητικό έλαιο, γύρω στα 0,4 με 1,8%, και ως εκ τούτου εκτιμάται ιδιαίτερα για την εξαγωγή του αιθέριου ελαίου.

Στην Κύπρο η ποικιλία macrocarpum καλλιεργείται κυρίως για την αγορά του φρέσκου κόλιανδρου και χρησιμοποιείται ευρέως ως ένα σημαντικό συστατικό σε τοπικό φρέσκες σαλάτες. Ο σπόρος έχει ένα υπόλευκο χρώμα και χρησιμοποιείται κυρίως για σκοπούς αλέσματος.

Χρήση:

Φρέσκα φύλλα – Ο κόλιανδρος χρησιμοποιείται κυρίως σε κουζίνες της Μέσης Ανατολής, της Μεσογείου, της Νότιας Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Κίνας, της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Τα φύλλα έχουν μια πολύ διαφορετική γεύση από τους σπόρους, είναι παρόμοια με το μαϊντανό, αλλά πιο ζουμερά και με αίσθηση εσπεριδοειδών. Τα φρέσκα φύλλα του αποτελούν βασικό συστατικό σε πολλά φαγητά στο Βιετνάμ, στις Ασιατικές μαρμελάδες και σε Μεξικανικές σάλτσες και γουακαμόλε.

Τα ψιλοκομμένα φύλλα κόλιανδρου επίσης, χρησιμοποιούνται ως γαρνιτούρα σε μαγειρευτά πιάτα, όπως κάρι, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ψήνονται αρκετά καθώς η θερμότητα καταστρέφει τη λεπτή γεύση τους. Ψιλοκομμένα φύλλα κόλιανδρου είναι ένα εξαιρετικό συστατικό και σε φρέσκες σαλάτες με ντομάτα, αγγούρι και κρεμμύδι. Ο φρέσκος κόλιαντρος είναι προτιμότερο να αποθηκεύεται στο ψυγείο σε αεροστεγείς σακούλες, αλλά δε διατηρείται για πολύ καθώς τα φύλλα στεγνώνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και χάνουν μεγάλο μέρος του αρώματος τους.

Αποξηραμένοι σπόροι κορίανδρου – Οι αποξηραμένοι καρποί είναι γνωστοί σαν σπόροι κόλιανδρου ή απλά  σαν κόλιανδρος. Έχουν άρωμα κύτρου όταν συνθλίβονται, λόγω της παρουσίας τερπενοειδών συστατικών. Οι σπόροι κόλίανδρου μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν καφτεροί, πικάντικοι και με γεύση πορτοκαλιού. Η συνηθέστερη χρήση των σπόρων είναι ως βασικό συστατικό στη σκόνη κάρι και ως αρωματικό συστατικό στα καπνιστά κρέατα και στα λουκάνικα. Ο κόλιανδρος αποτελεί χαρακτηριστικό της αραβικής και ινδικής κουζίνας, αλλά χρησιμοποιείται επίσης και σε ορισμένες βελγικές μπύρες και σε πολλά αρωματικά πιάτα. Στην κυπριακή γαστρονομία, οι σπόροι κόλιανδρου έχουν μια αδιαμφισβήτητη χρήση ως γαρνιτούρα στις πράσινες, τσακιστές ελιές.

Θεραπευτική Αξία:

Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι ο κόλιανδρος έχει αντιοξειδωτική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό. Τα φρέσκα φύλλα έχουν χρησιμοποιηθεί στην κλασσική ιατρική για την καταπολέμηση του άγχους και συγκεκριμένα στην ιρανική ιατρική για την αϋπνία.

Παραγωγή και συσκευασία:

Φρέσκος κόλιανδρος: Στην Κύπρο, η συγκομιδή των φρέσκων προϊόντων ξεκινά από νωρίς το φθινόπωρο μέχρι το Μάρτιο και η κύρια εμπορική περίοδος συγκομιδής διαρκεί από το Νοέμβριο μέχρι τις αρχές Μαΐου. Για τους σπόρους που σπέρνονται την άνοιξη, η εποχή της συγκομιδής ξεκινά νωρίς τον Ιούλιο. Ο φρέσκος κόλιαντρος συνήθως συλλέγεται σε δέσμες των 180-220 γραμμαρίων, οι οποίες πλένονται και προψύχονται πριν από τη συσκευασία. Η παραγωγή συσκευαζεται, είτε χύμα σε κιβώτια είτε σε σακούλες, εκτός αν ζητηθεί διαφορετική συσκευασία από τον πελάτη και αποστέλλονται στις αγορές που προορίζονται συνήθως μέσα σε 24 ώρες από τη συγκομιδή.

Κόλιανδρος, ο... αγχολυτικός

Δεν είναι από τα βότανα που χρησιμοποιούμε συχνά, κι όμως αξίζει μια θέση στην κουζίνα μας, αφού, εκτός ότι αρωματίζει πολλά πιάτα, θεωρείται και αγχολυτικός. Ο λόγος για τον κολίανδρο,  κορίανδρο ή κόλιαντρο, ένα ιδιαίτερο μυρωδικό της ελληνικής γης.

Είναι φυτό που αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες και την ξηρασία και γενικά μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας, ακόμη και στον κήπο μας ή το μπαλκόνι μας. Ανθίζει στις αρχές του καλοκαιριού και οι καρποί του είναι σφαιρικοί με καφετί χρώμα.

Όλα τα μέρη του φυτού είναι εκμεταλλεύσιμα, αλλά κυρίως τα φύλλα και οι σπόροι του στην αποξηραμένη τους μορφή, χρησιμοποιούνται στη μαγειρική. Ο φρέσκος ωστόσο έχει εντονότερο άρωμα και καλύτερη γεύση. Συνοδεύει συνήθως το ψάρι, αλλά το εξαιρετικό του άρωμα, το καθιστά εύκολο σε συνδυασμούς με πολλά τρόφιμα.

Οι αποξηραμένοι του καρποί είναι γνωστοί και απλά ως κόλιανδρος. Χρησιμοποιούνται ολόκληροι ή τριμμένοι ως μπαχαρικό, ενώ περιζήτητο είναι και το αιθέριο έλαιο τους. Έχουν άρωμα κίτρου όταν συνθλίβονται. Μπορούν, επίσης, να χαρακτηριστούν πικάντικοι με μια ζεστή γεύση πορτοκαλιού. Η συνηθέστερη χρήση τους είναι ως βασικό συστατικό στη σκόνη κάρυ και ως αρωματικό συστατικό στα καπνιστά κρέατα και στα λουκάνικα.

Τα φύλλα του έχουν μια πολύ διαφορετική γεύση από τους σπόρους. Είναι παρόμοια με το μαϊντανό, αλλά πιο ζουμερά. Τα ψιλοκομμένα φύλλα κολίανδρου χρησιμοποιούνται και ως γαρνιτούρα σε μαγειρευτά πιάτα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ψήνονται αρκετά, καθώς η θερμότητα καταστρέφει τη λεπτή γεύση τους. Ψιλοκομμένα φύλλα κόλιανδρου είναι ένα εξαιρετικό συστατικό και σε φρέσκες σαλάτες με ντομάτα, αγγούρι και κρεμμύδι.

Έχει διαπιστωθεί ότι ο κόλιανδρος έχει αντιοξειδωτική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό. Περιέχει πλούσιες ποσότητες βιταμινών Α, C και Κ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, φυλλικό οξύ, σίδηρο, ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο, καθώς και μικροποσότητες φωσφόρου και ψευδαργύρου. Τα φρέσκα φύλλα του έχουν χρησιμοποιηθεί στην κλασσική ιατρική για την καταπολέμηση του άγχους και της αϋπνίας. Ως βότανο βοηθάει στην ανακούφιση από τη δυσπεψία και τις μολύνσεις από μύκητες και βακτήρια, όπως το E.Coli και τη σαλμονέλα και είναι ένα φυσικό αποτοξινωτικό, μιας και βοηθά στην μείωση της υψηλής χοληστερόλης στο αίμα.

Συντήρηση και αποθήκευση

Ο φρέσκος κόλιανδρος είναι προτιμότερο να αποθηκεύεται στο ψυγείο, σε αεροστεγείς συσκευασίες. Δε διατηρείται, όμως, για πολύ καιρό, καθώς τα φύλλα του στεγνώνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και χάνουν μεγάλο μέρος του αρώματός τους.

Συντηρείται  για πολλούς μήνες στην κατάψυξη, όπως όλα τα φρέσκα αρωματικά, ψιλοκομμένα σε παγοθήκες με νερό.

Καλλιέργεια στο μπαλκόνι

Ο κόλιανδρος, ως φυτό, δεν έχει πολλές απαιτήσεις παρά μόνο πότισμα. Το έδαφος πρέπει να είναι υγρό κατά την διάρκεια ανάπτυξης του βλαστού, γιατί μετά την ανάπτυξή του, είναι πολύ ανθεκτικός στην ξηρασία.  Μπορούμε εύκολα να το καλλιεργήσουμε σε γλάστρα. Θα πρέπει να το φυτέψουμε νωρίς την άνοιξη, τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, όταν οι θερμοκρασίες είναι  17-22 Co .

Ο κολίανδρος χρησιμοποιείται στην αρτοποιία, τη ζαχαροπλαστική, αλλά και την οινοποιία για την κατασκευή λικέρ και ως αρωματικό της μπύρας.

Έχει επίσης μια μοναδική ικανότητα να συνδυάζεται με πάρα πολλά μπαχαρικά και να ισορροπεί τη γεύση και το άρωμα τους, γι’ αυτό και είναι βασικό συστατικό σε πολλά μείγματα μπαχαρικών σε όλο τον κόσμο και ειδικότερα σε μείγματα κάρυ.

Σε πολλές κουζίνες συνδυάζεται πάντα με κύμινο και δίνει εξαιρετική γεύση σε κρέας, ψάρι, κοτόπουλο και λαχανικά. Συνδυάζεται άψογα με βασιλικό, γαρίφαλο, κανέλα, κύμινο, σκόρδο και τζίντζερ.

Tips Διατροφής

-         Ο φρέσκος κόλιανδρος πρέπει να μπαίνει πάντα στο τέλος του μαγειρέματος, για να μη χάνει το άρωμά του.

-         Για πιο έντονη γεύση, καβουρντίστε τον ελαφρά, πριν τον προσθέσετε στο φαγητό σας.

-         Αν παραπέσει στο φαγητό πολύ γαρίφαλο ή άλλο δυνατό μπαχαρικό, διορθώνουμε τη γεύση προσθέτοντας τη διπλή ποσότητα σε κόλιανδρο.

Πηγή: toarkoudi.gr (http://bit.ly/VSEobe)

ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------

                               Άνηθος (Anethum Graveolens)

 

http://www.simpliromatadiatrofis.net/index.php?option=com_k2&view=item&id=256:anithos-anethum-graveolens&Itemid=209

Από την αρχαιότητα

Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τον άνηθο για να διευκολύνουν τον ύπνο τους, επίσης έχουμε αναφορές από τον Διοσκουρίδη ότι από τα άνθη του άνηθου παρασκευάζονταν το  «ανήθινον μύρον» και από τους σπόρους του ο «ανήθινος οίνος». Ο άνηθος είναι γνωστός για τις μυριστικές αλλά και φαρμακευτικές του ιδιότητες, καθώς αναφέρεται στον Πάπυρο Έμπερς ως καταπραϋντικό.

Σχετικά με τον άνηθο

Ο άνηθος είναι ένα φυτό με όχι πολλές απαιτήσεις, μπορούμε να τον συναντήσουμε αυτοφυής σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, αλλά και καλλιεργήσιμο σε περιοχές της Γερμανίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ. Ο άνηθος είναι μονοετή πόα και το ύψος του φθάνει τα 80 εκ., τα φύλλα του είναι πτερόμορφα και τα άνθη του κίτρινα σε σκιαδιόμορφες ταξιανθίες, ο ελαφρύς καρπός του έχει πολύ έντονη γεύση.

Πολύτιμες ιδιότητες του άνηθου

Ο άνηθος είναι γνωστός για τις χωνευτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες του, κατά των ενοχλήσεων του στομάχου, για αυτό και ένα ρόφημα από άνηθο είναι ένα παλαιότατο αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικό γιατρικό για το αναστατωμένο στομάχι και τη δυσπεψία. Τα χρήσιμα μέρη του άνηθου είναι όλα τα εναέρια μέρη, αλλά κυρίως οι σπόροι τα οποία περιέχουν αιθέριο έλαιο (δ-καρβόνη, δ-λιμοσίνη, φελανδρίνη), φλαβονοειδή, κουμαρίνες, ξανθόνες και τριτερπένια. Το αιθέριο έλαιο του καταπραΰνει τους κολικούς και θεωρείτο αποτελεσματικό αντιβηχικό, αντιγριπικό και αντισπασμωδικό.

Χρήσιμες συμβουλές

Για την καταπολέμηση της κακοσμίας του στόματος μασήστε σπόρους άνηθου.

Για να δώσουμε λεπτό άρωμα και ξεχωριστή γεύση στο φαγητό μας και κυρίως στις σαλάτες, στις κρέμες, αλλά και στο ψάρι και στην ψαρόσουπα, μπορούμε να προσθέσουμε άνηθο.

http://monoprasino.blogspot.gr/2011/12/blog-post_17.html

ΑΝΙΘΟΣ: ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Ετικέτες άνιθος, καλλιέργεια

Ο άνιθος είναι ενα μονοετές φυτό, το οποίο μεγαλώνει περίπου στα 45-60 εκατοστα. Τον συναντάμε σε πολλές περιοχές της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Το μέρος του φυτού που χρησιμοποιούμε είναι οι σπόροι και τα νεαρά φύλλα. Τα φύλλα του εχουν σχήμα φτερού, είναι τριγωνικά, λεπτά και μυτερά.Τα ανθη του ανοίγουν σαν ομπρέλα και οι -γκρίζο και καφε ριγέ- σπόροι του εχουν οβάλ σχήμα. Οι σπόροι του φτάνουν στα 2-4 χιλιοστά και έχουν γεύση γλυκόριζας και γλυκό άρωμα.

Λέγεται οτι βοηθάει στη χώνεψη και καθαρίζει την αναπνοή, οπότε είναι καλό να μασηθεί μετά το φαγητό. Ο άνιθος είναι ευεργετικός στον βήχα, αντισπασμωδικός και αντισηπτικός. Χρησιμοποιείται για την ρύθμιση των οιστρογόνων στον οργανισμό και λέγεται οτι βοηθά στην παραγωγή μητρικού γάλακτος.

Φυτέψτε τον άνιθο μια ζεστή μέρα του Απρίλιου, σαν σπόρο περίπου στα 2 εκατοστά βάθος. Αφήστε περίπου 50 εκατοστά περιθώριο ανάμεσα στα φυτά. Μεγαλώνει αργά και είναι μονοετές φυτό. Ο ήλιος και η ζέστη είναι απαραίτητα για την αναπτυξή του. Το καλύτερο είναι να μην το μεταφυτέψετε και κατευθείαν να βάλετε το σπόρο εκεί όπου θα παραμείνει για όλη του τη ζωή. Προτιμά προστατευμένα μέρη με βαθύ και καλό χώμα. Αν τον φυτέψετε στο βοτανόκηπο σας, είναι αποδεδειγμένο οτι μεγαλώνει καλύτερα και πιο γρήγορα, δίπλα σε κολίανδρο. Ο άνιθος θέλει καλό πότισμα, αργά το απόγευμα.

Όταν το φυτό μεγαλώσει και βγει περίπου στα 15-20 εκατοστά, κουρέψτε το κάνοντας το πιο λεπτό και κρατήστε την περιοχή τριγύρω του καθαρή. Αν το φυτέψετε πολύ αργά, το φυτό θα είναι αδύναμο και μικρό, και θα ανθίσει και θα σποριάσει πολύ γρήγορα. Συνήθως το φυτό ανθίζει μετά από 3 μήνες, δηλαδή κοντά στον Ιούλιο και αν είναι επιτυχημένο οι σπόροι θα ωριμάσουν ένα μήνα μετά.

Όταν οι σπόροι αρχίσουν να αλλάζουν χρώμα προς το γκρι-πράσινο, έχει φτάσει η ώρα της συγκομιδής. Κόψτε το από τη ρίζα και κρεμάστε το ανάποδα σε ένα ξηρό μέρος. Απλώστε από κάτω ένα πανί ή φύλλα εφημερίδας για να μαζέψετε τους σπόρους που θα πέφτουν καθώς ξεραίνεται. Κλείστε τους σε χάρτινα σακουλάκια και αφήστε τα να στεγνώσουν σε καλά αεριζόμενο χώρο. Οι σπόροι χάνουν εύκολα τη γέυση τους, γιαυτό διατηρήστε τους ολόκληρους και τρίψτε τους τη στιγμή που θα τους χρησιμοποιήσετε. Αποθηκεύστε τους σε σκιερό μέρος κλεισμένους αεροστεγώς και θα κρατήσουν το άρωμα τους μέχρι και 2 χρόνια.

  --------------------------------------------------------------------------------------------------------

                          Δυόσμος

http://kpe-kastor.kas.sch.gr/biodiversity_net/schools09-10/programmes/mentha_r.pdf

του Ορέστη Δαβία

Mentha Spicata

Ο δυόσμος (Mentha spicata) είναι μια πολυετής πόα ύψους συνήθως μέχρι 70 εκ., η οποία διαθέτει εξαίσια ευωδιά με αναζωογονητική επίδραση. Σ’ αυτό το απαραγνώριστο χαρακτηριστικό του οφείλει άλλωστε και το όνομά του, το οποίο αποτελεί παραφθορά της εύστοχης αρχαιοελληνικής ονομασίας «ηδύοσμος». Η ακριβής καταγωγή του δυόσμου δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, αυτοφύεται πάντως στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και στις περισσότερες από τις μεσογειακές χώρες, ενώ χάρη στα συγγράμματα του Ιπποκράτη και του Διοσκουρίδη γνωρίζουμε ότι ήδη στην αρχαιότητα απολάμβανε τη φήμη ενός πολυδύναμου θεραπευτικού βοτάνου.

Ο δυόσμος μοιάζει αρκετά με την πολύ συγγενική του μέντα, από την οποία πάντως εύκολα μπορεί κανείς να την ξεχωρίσει αρκεί να θυμάται ότι τα φύλλα του είναι πιο ανοιχτόχρωμα και έχουν πιο ρυτιδωμένη επιφάνεια, ενώ ο βλαστός του είναι πράσινος, σε αντίθεση με της μέντας που έχει καφεκόκκινη χροιά. Παραπλήσιες είναι και οι ιδιότητές τους, ο δυόσμος όμως έχει σαφώς ηπιότερη δράση από την μέντα, λόγω κυρίως της πολύ μικρής περιεκτικότητας του στην διεγερτική ουσία μινθόλη. Η χρήση του έτσι ενδείκνυται ακόμα και στα παιδιά, ενώ δεν απαγορεύεται σε όσους ακολουθούν ομοιοπαθητική θεραπεία. Είναι μάλλον σπάνιο να βρεθεί άνθρωπος που βλάπτεται από τον δυόσμο καθώς χαρακτηρίζεται από απόλυτη απουσία τοξικότητας, το έγχυμά του μπορεί λοιπόν να πίνεται άφοβα μετά από κάθε βαρύ ή πλούσιο σε πρωτεΐνη γεύμα επειδή διεγείρει την έκκριση των πεπτικών ενζύμων και αποτρέπει την εμφάνιση του ενοχλητικού φουσκώματος. Καταπραΰνει επίσης την δυσπεψία, λόγω της αντισπασμωδικής του δράσης ανακουφίζει τους κοιλιακούς πόνους που οφείλονται σε σπασμούς, δρα ακόμα ως διουρητικό και εφιδρωτικό μέσο.

Οι πιο ευαίσθητοι οργανισμοί, αν πιούν το έγχυμά του νηστικοί, νιώθουν μια εφήμερη και μάλλον ευχάριστη αίσθηση ζεστασιάς, η οποία οφείλεται στην ήπια αγγειοδιαστολή που προκαλεί. Στο επίπεδο του νευρικού συστήματος και στην σφαίρα των συναισθημάτων, αντιθέτως, ο δυόσμος «ψύχει» και καθησυχάζει, η χρήση του προσφέρει έτσι σημαντική βοήθεια στα πρώιμα στάδια της υστερίας και σε μεταβατικές περιόδους που σημαδεύονται από έντονο άγχος, πονοκεφάλους ή ταχυκαρδίες, ενώ ηρεμεί επίσης τα παιδιά που συχνά δυσανασχετούν και εκνευρίζονται εύκολα.

Το αιθέριο έλαιό του, το ηδυοσμέλαιο, λόγω κυρίως της αντισηπτικής, αντιβακτηριακής, επουλωτικής και αντικνησμώδους δράσης του, βρίσκει πολλές εφαρμογές στην φαρμακοποιία και την κοσμητολογία, ενώ οι αρωματοθεραπευτές το μεταχειρίζονται κυρίως για να κατευνάσουν το χρόνιο άγχος και να προσφέρουν γαλήνη στο ταραγμένο νευρικό σύστημα του σύγχρονου ανθρώπου.

Ο δυόσμος είναι φυτό που αναπτύσσεται γρήγορα και προσαρμόζεται εύκολα σε διαφορετικά κλίματα και εδάφη, χρειάζεται όμως απαραιτήτως ηλιοφάνεια για πολλές ώρες την ημέρα, συχνά ποτίσματα τις ζεστές μέρες και τακτικές λιπάνσεις με αρκετές μονάδες αζώτου. Πολλαπλασιάζεται σχετικά νωρίς την άνοιξη με μοσχεύματα και σπόρο, ενώ οι πιο αποδοτικές αποστάσεις φύτευσης είναι 30 εκ. επί της γραμμής και 60 εκ. ανάμεσα στις γραμμές. Αυτή την εποχή πάντως βρίσκουμε στα φυτώρια τα σπορόφυτά του μαζί φυσικά με πιο αναπτυγμένα φυτά, τα οποία μπορούμε να φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα, σε χώμα εύφορο που στραγγίζει καλά. Δεν προσβάλλεται εύκολα από ασθένειες, ούτε έχει σημαντικούς εχθρούς, χρειάζεται όμως αρκετή προσπάθεια πριν και μετά την φύτευση του για τον περιορισμό των ζιζανίων. Μετά από τρία χρόνια η καλλιέργεια του πρέπει να συνεχίζεται σε άλλο χωράφι ή θέση γιατί αδυνατίζει και μειώνεται κατά πολύ η παραγωγικότητά του. Μπορούμε να συγκομίσουμε το δυόσμο μέχρι και τρεις φορές το χρόνο, με την πρώτη να γίνεται λίγο πριν την άνθιση (Ιούνι0-Ιούλιο) και την τελευταία στις αρχές του φθινοπώρου. Τον κόβουμε λίγο ψηλότερα από τη μέση του και αφού τον δέσουμε σε μάτσα, τα κρεμάμε και τα αποξηραίνουμε σε χώρο σκιερό που αερίζεται καλά για περίπου μια βδομάδα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δυόσμος

Μια φορά και έναν καιρό στα δάση του ομώνυμου βουνού της Ζαχάρως στην Πελοπόννησο ζούσε μία νύμφη, η Μίνθη. Όμως για κακή της τύχη την ερωτεύτηκε ο Πλούτωνας, ο θεός του Κάτω Κόσμου.

Αυτό, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε τη ζήλεια της επίσημης συζύγου Περσεφόνης η οποία, για να απαλλαχτεί από τη Μίνθη, τη μεταμόρφωσε σε φυτό. Ο Πλούτωνας μη μπορώντας να διορθώσει το κακό, τουλάχιστον φρόντισε το φυτό να σκορπά παντού μια γλυκύτατη μυρωδιά. Έτσι, κατά την ελληνική μυθολογία, γεννήθηκε η μέντα.

Η οικογένεια της μέντας περιλαμβάνει δεκάδες είδη, ανάμεσα σε αυτά και τον δυόσμο ή ηδύοσμο – όπως τον ονόμασαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λόγω της γλυκιάς μυρωδιάς του – που έχει το πιο έντονο πράσινο χρώμα.

Ο δυόσμος όμως, εκτός από χαρακτηριστική ευωδιά, έχει επίσης πλούσια ιατρική φήμη, όπως και πολλές οικιακές χρήσεις που έρχονται από τα βάθη των αιώνων.

Σκορπίζει το άρωμά του παντού

Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλες τις χώρες της Μεσογείου, ο δυόσμος χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες στη μαγειρική, την ιατρική, τη φαρμακοποιία και τη μυροποιία. Στην αρχαιότητα έκανε το νερό των λουτρών να ευωδιάζει, ενώ οι Αθηναίοι λέγεται ότι τον φορούσαν ως άρωμα τρίβοντάς τον στο σώμα τους. Στα μέσα του περασμένου αιώνα σκόρπιζε αφειδώς το άρωμά του σε χώρους αναψυχής, ψυχαγωγίας και χαλάρωσης, σε γιορτές και δεξιώσεις.

Συστατικό σε αρχαία οδοντόκρεμα

Σήμερα τσίχλες, σιρόπια ζαχαροπλαστικής και οδοντόκρεμες έχουν δημιουργήσει μια σχέση λατρείας μαζί του. Όμως έτσι συνέβαινε πάντα: Συνταγή οδοντόκρεμας, που βρέθηκε σε αρχαίο αιγυπτιακό πάπυρο (στα ελληνικά), περιλάμβανε δυόσμο, αλάτι, πιπέρι και σκόνη ίριδας (είδος κρίνου).

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες τον έτριβαν στο τραπέζι;

Υπάρχει καλύτερο… τραπεζομάντιλο από τον χυμό του δυόσμου; Όχι, κατά τους αρχαίους Έλληνες. Όπως λέγεται, όταν έστρωναν τραπέζι, πρώτα το αρωμάτιζαν τρίβοντας επάνω στην επιφάνειά του φυλλαράκια δυόσμου και μετά κάθονταν να γευματίσουν. Προφανώς το έκαναν για να τους ανοίξει η όρεξη (ο δυόσμος διεγείρει το πεπτικό σύστημα), για να ηρεμήσει το πνεύμα και να δημιουργηθεί κλίμα ευφορίας (από το γλυκό του άρωμα). Και ίσως για να κρατήσουν μακριά απρόσκλητους επισκέπτες, όπως μυρμήγκια, σαρανταποδαρούσες, κουνούπια, και ποντίκια.

Πρώτος και καλύτερος στα γιατροσόφια

Εκτός από διαιτητικές ίνες, ο δυόσμος περιέχει φολικό οξύ, ριβοφλαβίνη, βιταμίνες Α, Β6, Ε, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, μαγγάνιο και χαλκό. Λόγω λοιπόν των συστατικών του χρησιμοποιείται σε πολλά γιατροσόφια, όπως σε γαργάρες για θεραπεία πληγών του στόματος, ουλίτιδας, φαρυγγίτιδας και αμυγδαλίτιδας, ως αντίδοτο στην κακοσμία του στόματος, χωνευτικό και καταπραϋντικό της γαστρεντερικής δυσφορίας, ως ηρεμιστικό, για την τόνωση της μνήμης, τη θεραπεία των σκασμένων χεριών και της πιτυρίδας αλλά και ως αφροδισιακό (σε συγκεκριμένες δόσεις) και εμμηναγωγό (ακατάλληλο για εγκυμονούσες). Θεωρείται ότι προσφέρει ανακούφιση στην αϋπνία, τον πονοκέφαλο, τον πονόδοντο (από αποστήματα), στους ρευματόπονους και τον πόνο των κλειδώσεων με το τρίψιμο φρέσκων φύλλων στις πονεμένες περιοχές.

Μειώνει την τεστοστερόνη;

Ιατρικές έρευνες έδειξαν ότι ο δυόσμος έχει αντιφλεγμονώδη, αντιοξειδωτική και ανοσορυθμιστική δράση χάρη στο ροσμαρινικό οξύ που περιέχει, μια πολυφαινόλη η οποία απαντάται σε αρκετά μυρωδικά βότανα (βασιλικός, θυμάρι, δεντρολίβανο κ.ά.). Γι’ αυτό και προτείνεται, εκτός των άλλων, ως ρόφημα για την ανακούφιση της οστεοαρθρίτιδας, επειδή αναστέλλει τις χρόνιες και οξείες φλεγμονές. Επίσης διαθέτει εξαιρετικές αντιμυκητισιακές ιδιότητες (π.χ. εξολοθρεύει τον μύκητα Candida albicans καθώς και μύκητες που εμφανίζονται κατά την αποσύνθεση των τροφίμων). Έτσι προτείνεται και για την αντιμετώπιση προβλημάτων πέψης. Επιπλέον μειώνει τα τριγλυκερίδια αλλά και τις αρσενικές ορμόνες σε άντρες και γυναίκες που τον πίνουν συχνά σε αφέψημα (η τεστοστερόνη υπάρχει και στον γυναικείο οργανισμό).

Πότε να πεις «όχι» στο ρόφημα

Οι επιστήμονες συνιστούν να μην καταναλώνεται από τα ζευγάρια που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν, γιατί ενδέχεται να προκαλέσει μείωση της πυκνότητας του σπέρματος, βλάβη στον ιστό των όρχεων, αλλά και να διαταράξει την ορμονική ισορροπία και των δύο φύλων. Γενικότερα χρειάζεται μέτρο στην κατανάλωση τσαγιού από δυόσμο, γιατί σε μεγάλη ποσότητα γίνεται τοξικό για τα νεφρά και το συκώτι. Επίσης δεν πρέπει να συνδυάζεται με φάρμακα που καταστέλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, ενώ μπορεί να ενισχύσει την υπνηλία που προκαλούν κάποια ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά σκευάσματα.

Προσοχή στο αιθέριο έλαιο

Το αιθέριο έλαιο του δυόσμου έχει ισχυρή αντιμικροβιακή δράση. Καταπολεμά πολλά βακτηρίδια, όπως τον E. Coli που προσβάλει τα έντερα, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, τη σαλμονέλα, τον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο και τα βακτήρια που προκαλούν τερηδόνα. Ως εκ τούτου χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό αλλά και ως μέσο συντήρησης των τροφίμων. Ο ψεκασμός της φλούδας της πατάτας με αιθέριο έλαιο δυόσμου παρατείνει την αποθήκευσή της έως και έναν χρόνο χωρίς να φυτρώνει, ενώ ψεκασμοί με δυόσμο γενικώς εφαρμόζονται όπου χρειάζεται να εξαλειφθούν παράσιτα και ζωύφια. Ίσως γι΄ αυτό κάποιες νοικοκυρές αποθηκεύουν τα όσπρια μαζί με φυλλαράκια δυόσμου, ώστε να συντηρηθούν καλύτερα. Ακόμα, το έλαιο του δημοφιλούς βοτάνου δρα και ως προστατευτικό από επιζήμιες ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες.

Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε φυτικό αιθέριο έλαιο, η χρήση του απαιτεί προσοχή, γιατί σε μεγάλες δόσεις είναι τοξικό. Έγκυοι, θηλάζουσες και παιδιά καλύτερα να το αποφεύγουν τελείως και φρονιμότερο είναι να προηγείται έλεγχος αλλεργίας πριν από τη χρήση του.

Για τους απρόκλητους επισκέτες

Αν έχεις ενδείξεις ότι στο σπίτι της πόλης ή το εξοχικό έχουν κάνει την εμφάνισή τους ποντίκια, τότε σκόρπισε φύλλα (προτιμότερο φρέσκα) δυόσμου στο διάβα τους. Καθώς τα τρωκτικά αντιπαθούν τη μυρωδιά του, θα μαζέψουν τα μπογαλάκια τους για να αναζητήσουν αλλού φωλιά.

Αν σε περιτριγυρίζουν κουνούπια, κάνε το όπως οι αρχαίοι: Τρίψε επάνω στο σώμα σου (χέρια, πόδια) φρέσκο δυόσμο. Αυτό θα απωθήσει τα ενοχλητικά έντομα, που επίσης αντιπαθούν τη μυρωδιά του.

Άρωμα δυόσμου σε κήπους και μπαλκόνια

Ο δυόσμος έχει φύλλα οδοντωτά, που μοιάζουν με λόγχες (εξ ου και το αγγλικό όνομά του spear mint = μέντα-λόγχη), σε φωτεινό πράσινο χρώμα. Τον συναντούμε σε αυλές και κήπους σχεδόν όλο τον χρόνο. Όμως το φυτό δεν αντέχει το κρύο, γι΄ αυτό και τον χειμώνα κινδυνεύει να ξεραθεί. Πάντως είναι εύκολος στην καλλιέργειά του και εξαπλώνεται με άνεση επιζητώντας αρκετό ήλιο και συχνό πότισμα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορεί κάλλιστα να ζήσει ευτυχισμένα μέσα σε μια γλάστρα του μπαλκονιού.

Η ακμή του είναι την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Μπορείς να τον διατηρείς φρέσκο στη γλάστρα (μην ξεχνάς, όποτε περνάς από μπροστά του, να τον χαϊδεύεις, για να απλώνει το άρωμά του παντού) είτε αποξηραμένο σε γυάλινο βάζο.

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.

Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και το αφήνουμε μισή ώρα.

Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική κ.λπ.

Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.

Mentha_Spicata

---------------------------------------------------------------------------------------------

                                                        ΛΙΝΑΡΟΣΠΟΡΟΣ

Η διατροφική υπερ... αξία του λιναρόσπορου

Η –μέχρι τώρα- παραγνωρισμένη αυτή τροφή προσφέρει στον οργανισμό, εκτός από το λινελαϊκό οξύ και το άλφα-λινολενικό οξύ, δυο λιπαρά οξέα που είναι σημαντικά για τον οργανισμό, Ω-3 λιπαρά, φυτικές ίνες, μέταλλα, βιταμίνες και τις πολύτιμες λιγνάνες.

Τρίτη, 22 Οκτωβρίου 2013

κατηγορίαΔιατροφή

ΕΠΟΜΕΝΟ

Use←→keys to navigate

Το λινάρι είναι φυτό, γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων, κυρίως για τις κλωστικές του ίνες που χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται ακόμα για την ύφανση του λινού υφάσματος. Και τότε όμως, δεν ήταν αυτή η μοναδική προσφορά του φυτού αυτού στον άνθρωπο.

Ο λιναρόσπορος, η σημασία του οποίου γίνεται όλο και περισσότερο γνωστή, προσφέρει πολύ σημαντικά οφέλη και πλεονεκτήματα στην καλή υγεία μας. Καλλιέργειες του σπόρου του λιναριού, αναφέρονται σε αρχαία Αίγυπτο και Κίνα, ενώ ο μύθος θέλει τον Καρολομάγνο τον Μέγα, να… ταΐζει τους έμπιστούς του τον 8ο αιώνα με λιναρόσπορο, φροντίζοντας έτσι για την καλή υγεία τους. Από αυτό και μόνο αντιλαμβανόμαστε πως οι δυνατότητες και η θρεπτική ταυτότητα του λιναρόσπορου, είναι γνωστά από τα αρχαία κιόλας χρόνια.

Η –μέχρι τώρα- παραγνωρισμένη αυτή τροφή προσφέρει στον οργανισμό, εκτός από το λινελαϊκό οξύ και το άλφα-λινολενικό οξύ, δυο λιπαρά οξέα που είναι σημαντικά για τον οργανισμό, Ω-3 λιπαρά, φυτικές ίνες, μέταλλα, βιταμίνες και τις πολύτιμες λιγνάνες.

Θρεπτικό προφίλ

Πιο συγκεκριμένα, οι λιγνάνες, περιέχονται, μεταξύ άλλων, σε όσπρια και δημητριακά, με τη διαφορά ότι στο λιναρόσπορο βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες (από 75 έως 800 φορές μεγαλύτερη αναλογία). Είναι φυσικά αντιοξειδωτικά και λειτουργούν και σαν φυτοοιστρογόνα. Καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό και παρουσιάζουν πολύ σημαντική αντικαρκινική δράση αφού μπλοκάρουν τη λειτουργία ενζύμων που εμπλέκονται στο σχηματισμό των καρκινικών όγκων. Προστατεύουν τις γυναίκες από τον καρκίνο του στήθους και τους άντρες από την εμφάνιση προστάτη. Ο λιναρόσπορος λοιπόν είναι ένα από τα ισχυρότερα αντιοξειδωτικά της φύσης, σημαντικότερο ακόμα και από τα μούρα και τα λαχανικά.

Ο σπόρος του λιναριού είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, διαλυτής και αδιάλυτης μορφής. Οι ίνες που διαλύονται με το νερό, βοηθούν στην πτώση της χοληστερίνης και των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα, ενώ η αδιάλυτη μορφή φυτική ίνας ενισχύει τη σωστή λειτουργία του εντέρου. Τέλος, επειδή ένα μόνο κουταλάκι λιναρόσπορου περιέχει 8 γραμμάρια φυτικές ίνες, καλό είναι όταν πρώτο-εντάξετε τον σπόρο αυτό στη διατροφή σας, να φροντίσετε να το κάνετε σταδιακά, ξεκινώντας για παράδειγμα με μισό κουταλάκι την ημέρα για να αποφύγετε τυχόν πρήξιμο.

Τα Ω-3 λιπαρά οξέα, συμβάλλουν σημαντικά στην υγεία της καρδιάς με πολλούς τρόπους, ενώ είναι γνωστό πως δεν τα παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός. Ο μοναδικός τρόπος λοιπόν να τα αποκτήσει είναι μέσω τροφών όπως είναι ο λιναρόσπορος. Η αντιφλεγμονώδης δράση των Ω-3 είναι δεδομένη και διόλου αμελητέα αν και τα Ω-3 λιπαρά του λιναρόσπορου δεν είναι της ίδιας κατηγορίας με εκείνα που λαμβάνουμε από τα ψάρια, γι’ αυτό καλό είναι να μην περιορίζεστε στις επιλογές σας.

Ο συνεργασία των τριών βασικών θρεπτικών στοιχείων στο λιναρόσπορο, είναι ο κύριος λόγος που θεωρείται μια από τις πιο θρεπτικές τροφές της φύσης.

Θρεπτικά οφέλη και προφυλάξεις

Οι δυνατότητες του λιναρόσπορου και η προσφορά του στην καλή υγεία είναι πολλές και είναι όλες σημαντικές. Αν και οι σχετικές έρευνες που θα επιβεβαίωναν την αδιαμφισβήτητη σημαντικότητα της τροφής δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένες, ο λιναρόσπορος είναι γνωστός για την αντικαρκινική του δράση, καθώς, όπως αναφέραμε, οι λιγνάνες έχουν ιδιότητες που εμποδίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη των όγκων. Ο λιναρόσπορος, ενισχύει το καρδιαγγειακό σύστημα, διατηρώντας την πίεση σε υγιή επίπεδα, μειώνει το ρίσκο εμφάνισης καρδιακών προβλημάτων και ρίχνει τα επίπεδα της χοληστερίνης, ενώ τα Ω-3 βοηθούν στην απώλεια βάρους, καθώς διατηρούν την αίσθηση της ικανοποίησης της πείνας, αφήνοντας στο πεπτικό σύστημα το χρόνο να επεξεργαστεί την πρωτεΐνη και τις φυτικές ίνες, κάτι που επιμηκύνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση ότι είμαστε χορτάτοι, γλιτώνοντάς μας έτσι από τις αμαρτωλές λιγούρες.

Ο λιναρόσπορος, διατηρεί τα επίπεδα του ζαχάρου στα σωστά επίπεδα, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις διαβητικών που αν δεν ανέστρεψαν το διαβήτη, κατάφεραν να τον διαχειριστούν πολύ καλύτερα μετά την κατανάλωση λιναρόσπορου. Επιπλέον, οι φυτικές του ίνες φροντίζουν για την καλή λειτουργία του εντερικού συστήματος, είτε αναφερόμαστε σε δυσκοιλιότητα είτε σε διάρροια. Αξίζει ακόμα να αναφέρουμε πως κάποιες έρευνες έχουν αποδείξει πως ο λιναρόσπορος έχει άμεση ανακουφιστική δράση στις εμμηνοπαυσιακές εξάψεις που αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες.

Η αντιφλεγμονώδης δράση του λιναρόσπορου, έχει αποτελέσματα και στην υγεία της επιδερμίδας, ενώ το μεγαλύτερο καλό του λιναρόσπορου είναι η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο με τη σειρά του μας προστατεύει από τυχόν ασθένειες.

Αν και οι σχετικές έρευνες είναι σπάνιες, καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωση λιναρόσπορου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εξαιτίας των λιγνανών που φέρονται ως φυσικά οιστρογόνα.

Το μεγαλύτερο όφελος όμως του λιναρόσπορου είναι τα συνολικά αποτελέσματα του συνδυασμού των τριών βασικών κατηγοριών που περιέχει, ενώ προάγει την σωστή υγεία του οργανισμού, παρέχοντάς του a priori τη δυναμική να θεραπεύεται ο ίδιος κάθε φορά που παρίσταται ανάγκη.

Προτάσεις κατανάλωσης

Σήμερα στην αγορά υπάρχουν δυο κύρια είδη λιναρόσπορου, ο χρυσός και ο καφέ σπόρος, με τον δεύτερο τύπο να είναι συνηθέστερος στα σουπερ-μάρκετ, ενώ τα διατροφικά τους προφίλ να είναι σχεδόν ίδια.

Ο καλύτερος τρόπος κατανάλωσης του λιναρόσπορου είναι να τον τρώτε σε αλεσμένη μορφή, όποιον τύπο και να διαλέξετε. Όταν λαμβάνουμε ολόκληρο το λιναρόσπορο, αυτός δεν χωνεύεται από το στομάχι και τα θρεπτικά συστατικά που είναι εγκλωβισμένα στο σπόρο, δεν περνούν ποτέ στον οργανισμό. Πλέον, δεν είναι μια τροφή που δύσκολα θα βρείτε στην αγορά καθώς όλο και περισσότεροι ανακαλύπτουν την αξία του και όλο και περισσότεροι τον αποζητούν.

Οι τρόποι να τον εντάξετε στην καθημερινή σας διατροφή είναι πολλοί και είναι όλοι εύκολοι: Η ημερήσια προτεινόμενη δόση είναι περίπου 1-2 κουταλάκια του γλυκού, που μπορείτε να προσθέσετε σε χυμούς και smoothies, σε σούπες, στο γιαούρτι με τα δημητριακά, ακόμα και στις σάλτσες των φαγητών ενώ ακόμα μπορείτε να αντικαταστήσετε με αλεσμένο λιναρόσπορο μέρος από το αλεύρι που χρησιμοποιείτε για την παρασκευή ψωμιού. Δοκιμάστε σε συνταγές που απαιτούν 2 κούπες αλεύρι, το ¼ ή το μισό από τη μία κούπα να είναι αλεσμένος λιναρόσπορος. Και αν φοβάστε για τις επιπτώσεις των υψηλών θερμοκρασιών του φούρνου στο λιναρόσπορο, μπορείτε να πάψετε να φοβάστε. Δεν υπάρχει καμία αλλοίωση των θρεπτικών συστατικών.

Τέλος, μια ιδέα είναι να πασπαλίσετε τα βραστά λαχανικά με λίγους σπόρους για να τα κάνετε λίγο πιο τραγανιστά. Ο λιναρόσπορος θυμίζει στην όψη σουσάμι, οπότε, είναι εύκολο να το αντικαταστήσει σε πολλές περιπτώσεις.

Στην αρχή ίσως δυσκολευτείτε να το βάλετε στη ζωή σας, αλλά όταν το καταφέρετε όμως τα οφέλη θα είναι ανυπολόγιστα και απτά.

Ανθή Παπαγεωργίου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                  

                                                     ΜΑΥΡΟ ΠΙΠΕΡΙ

http://www.clickatlife.gr/diatrofi/story/27113

10 πράγματα που δεν ξέρατε για το μαύρο πιπέρι

Βοηθά στην πέψη, καταπολεμά το κρύωμα και… προκαλεί φτέρνισμα. Τι είναι; Το μαύρο πιπέρι!

Το μαύρο πιπέρι κατάγεται από την Ινδία και χρησιμοποιούνται αρχικά κατά κόρον στην Ινδική, Κινεζική και Ιαπωνική κουζίνα και σήμερα σε όλο τον κόσμο, για να νοστιμίσει τα φαγητά μας και να τους δώσει πικάντικη γεύση.

Επίσης, το μαύρο πιπέρι έχει σημαντικά οφέλη για την υγεία μας.

Διαβάστε μερικές από τις ιδιότητές του που πιθανόν να μη γνωρίζετε…

Nο 1: Αυτό το μπαχαρικό δρα ως διουρητικό. Επίσης, κάνει το σώμα μας να ιδρώνει και έτσι το απαλλάσσει από βλαβερές τοξίνες.

Νο 2: Το μαύρο πιπέρι στην πραγματικότητα περιέχει νάτριο. Αλλά, ελάχιστη ποσότητα. Υπάρχουν περίπου 10 χιλιοστόγραμμα νατρίου σε 100 γραμμάρια μαύρο πιπέρι. Για να καταλάβετε τι εννοούμε, η ποσότητα αυτή είναι αρκετή για να πασπαλίζουμε τα αυγά μας κάθε μέρα για 7 χρόνια!

Νο 3: Βοηθά την πέψη. Όταν καταναλώνουμε μαύρο πιπέρι, οι γευστικοί μας κάλυκες διεγείρονται και στέλνουν σήμα στο στομάχι μας που του λέει να αυξήσει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος. Αυτό το οξύ βοηθά το σώμα μας να αφομοιώσει τα τρόφιμα, ώστε να μην υποφέρουμε από δυσπεψία.

Νο 4: Το μαύρο πιπέρι μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη του σχηματισμού εντερικών αερίων και να μειώσει τις στομαχικές διαταραχές.

Νο 5: Για τους ανθρώπους που πάσχουν από ήπια ανορεξία, το μαύρο πιπέρι μπορεί επίσης να τους βοηθήσει να ανακτήσουν την όρεξή τους επειδή διεγείρει τους γευστικούς κάλυκες.

Νο 6: Υποφέρετε από κρύωμα στο στήθος; Προσθέστε μαύρο πιπέρι στη διατροφή σας και αυτό το μπαχαρικό θα συμβάλει στην καταπολέμηση της συμφόρησης, ειδικά αν το προσθέσετε σε ένα δυνατό, αχνιστό φλιτζάνι τσάι μέντας.

Νο 7: Την επόμενη φορά που θα κοπείτε στο χέρι ή αλλού, βάλτε στην πληγή λίγο μαύρο πιπέρι. Αυτό θα βοηθήσει να σταματήσει την αιμορραγία. Επίσης, το μαύρο πιπέρι έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες και θα βοηθήσει στην επούλωση του τραύματος, ενώ θα καταπολεμήσει τα μικρόβια.

Νο 8: Το εξωτερικό στρώμα του πιπερόκοκκου, βοηθά στη διάσπαση των λιποκυττάρων. Ως εκ τούτου, το μπαχαρικό αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να χάσουμε βάρος.

Νο 9: Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες που έχει το πιπέρι, μπορεί να αποτρέψουν ή να αποκαταστήσουν τις ζημιές που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες και έτσι βοηθούν στην πρόληψη του καρκίνου, των καρδιαγγειακών παθήσεων και ηπατικών προβλημάτων.

Νο 10: Το πιπέρι μπορεί να προκαλέσει φτέρνισμα. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε εγχείρηση στην κοιλιακή χώρα, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν το πιπέρι στην διατροφή τους, καθώς αυτό έχει ερεθιστική επίδραση στα έντερα. Επίσης, δεν είναι καλό για τους ανθρώπους με έλκη.

http://www.newsbeast.gr/health/arthro/671095/oi-euergetikes-draseis-tou-maurou-piperiou/

Οι ευεργετικές δράσεις του μαύρου πιπεριού

ΥΓΕΙΑ

Ποια είναι τα οφέλη του για τον οργανισμό μας

Το μαύρο πιπέρι αποτελεί για πολλούς ένα αναπόσπαστο κομμάτι του πιάτου τους. Ωστόσο, πέρα από το ότι δίνει μια πιο πικάντικη νότα στη διατροφή μας, φαίνεται ότι τα οφέλη της χρήσης του για τον οργανισμό μας είναι πολλά και ποικίλα.

Η κύρια ουσία του μαύρου πιπεριού στην οποία οφείλονται οι δράσεις του ονομάζεται πιπερίνη.

Το μαύρο πιπέρι ερεθίζει συγκεκριμένους γευστικούς μας κάλυκες, που με τη σειρά τους στέλνουν το μήνυμα στο στομάχι και αυτό εκκρίνει υδροχλωρικό οξύ, προετοιμάζοντάς το να δεχτεί την τροφή (κρέας) που έρχεται.

Παράλληλα αυξάνονται και τα γαστρικά και παγκρεατικά ένζυμα και κυρίως η χυμοθρυψίνη (ένζυμο απαραίτητο για την πέψη των πρωτεϊνών), καθώς και η λιπάση και τα χολικά οξέα (απαραίτητα για την πέψη τους λίπους).

Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η αύξηση των ενζύμων αυτών μετά από κατανάλωση μαυροπίπερου μπορεί να φτάσει και το 40%. Θα αναρωτηθεί τώρα κάποιος τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Η απάντηση είναι ότι σε περιπτώσεις όπου το υδροχλωρικό οξύ δεν παράγεται σωστά στο στομάχι μας η τροφή δεν μπορεί να διασπαστεί με αποτέλεσμα να παραμένει για πολύ ώρα εκεί και να γίνεται το υπόβαθρο (η τροφή) για διάφορους μικροοργανισμούς. Αυτοί δημιουργούν αέρια κατά τη διαδικασία που καλείται ζύμωση, με συνέπεια εμείς να νιώθουμε έντονο φούσκωμα, δυσφορία και πολλές φορές δυσκοιλιότητα ή διάρροια.

Αν τώρα θέλουμε να το προχωρήσουμε κι ακόμα περισσότερο μπορούμε να πούμε ότι η κατανάλωση κρέατος που πιθανώς να σχετίζεται με την καρκινογένεση, αντισταθμίζεται με την κατανάλωση μπαχαρικών, γι’ αυτό και επιδημιολογικές μελέτες τα συσχετίζουν με μείωση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Τέλος δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το μαύρο πιπέρι αποτελεί εξαιρετική πηγή σιδήρου καθώς ένα κουταλάκι του γλυκού μας δίνει περίπου το 1/10 της ποσότητας που χρειαζόμαστε ημερησίως.

Πηγή: neadiatrofis.gr

http://www.onmed.gr/diatrofi/item/320314-ta-monadika-ofeli-tou-mayrou-piperioy

μαύρο πιπέρι

Είναι το... αδερφάκι του αλατιού αφού συνδυάζονται σχεδόν σε κάθε πιάτο, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά για το μαύρο πιπέρι.

Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα μπαχαρικά αφού είναι μέρος της διατροφής των ανθρώπων εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μάλιστα, κάποτε ήταν τόσο πολύτιμο, ώστε αποτελούσε μέρος οικονομικών συναλλαγών.

Ένα από τα καταπληκτικά οφέλη του μαύρου πιπεριού για την υγεία είναι ότι δρα ως διουρητικό. Ενθαρρύνει το σώμα να ιδρώνει και να απαλλαγεί από βλαβερές τοξίνες. Σύμφωνα με την Αμερικανική Spice Trade Association, το μαύρο πιπέρι περιέχει και νάτριο, αλλά, σε μικροσκοπική ποσότητα. Υπάρχουν περίπου 10 χιλιοστόγραμμα νατρίου σε 100 γραμμάρια μαύρου πιπεριού.

Το μαύρο πιπέρι βοηθάει την πέψη. Όταν τρώτε μαύρο πιπέρι, διεγείρονται οι γευστικές απολήξεις στην γλώσσα σας και στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο και από εκεί στομάχι σας να αυξήσει την παραγωγή υδροχλωρικού οξέος. Αυτό το οξύ βοηθάει το σώμα σας να αφομοιώσει καλύτερα τις τροφές, έτσι ώστε να μην υποφέρετε από δυσπεψία. Το μαύρο πιπέρι μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη του σχηματισμού εντερικών αερίων και να μειώσει τη δυσφορία στο στομάχι.

Ένα άλλο καταπληκτικό όφελος του μαύρου πιπεριού για την υγεία είναι ότι βοηθάει στο να σταματήσει η αιμορραγία σε ένα μικρό κόψιμο στο δέρμα σας! Επιπλέον έχει αντιβακτηριακές ιδιότητες που συμβάλλουν στην επούλωση και σκοτώνει τα μικρόβια.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

   

    Μαραθόσπορος (Fenouil commun)

Ο μάραθος έχει δροσιστική δράση. Μπορεί και ενισχύσει την πεπτική λειτουργία, μειώνει αποτελεσματικά τα αέρια του πεπτικού συστήματος και τον τυμπανισμό.

Μηνακάκη Κωνσταντίνα Κλινική διαιτολόγος-διατροφολόγος, (Απόφοιτος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών)

Περιγραφή Προϊόντος

Βιότοπος – περιγραφή:

Η επιστημονική ονομασία του βοτάνου είναι Foeniculum vulgare (Φοινίκουλον το κοινόν) και στη χώρα μας το συναντούμε επίσης με τις ονομασίες Μάλαθρο, Μάραθρο, Φινίκιο, Φινόκιο, Μάραζα.

Το φυτό ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδανθών και βρίσκεται σε μέρη άγονα της κεντρικής και μεσημβρινής Ευρώπης, της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής. Στη χώρα μας το συναντάμε συχνά. Είναι φυτό ποώδες διετές ή πολυετές. Τα στελέχη του φτάνουν σε ύψος από 1,5-2 μέτρα. Τα άνθη του είναι μικρά σε χρώμα κίτρινο.

Έχει φύλλα πολλαπλά πτεροσχιδή με νηματοειδείς καταλήξεις.

 Ο καρπός του περιέχει δύο σπόρους σε χρώμα φαιοπράσινο με σχήμα αυγοειδές, πεπλατυσμένο και σχηματίζουν συνήθως πέντε πλευρές. Οι σπόροι έχουν γεύση γλυκίζουσα και είναι πολύ αρωματικοί. Το άρωμά του φυτού θυμίζει φρέσκο σανό και για τον λόγο αυτό βγήκε έτσι η λατινική του ονομασία (foenum=σανός). Οι σπόροι μαζεύονται όταν αρχίσουν να αποκτούν καστανό χρώμα. Η ωρίμανση δεν πρέπει να έχει προχωρήσει. Κόβουμε τα κεφάλια και τα ξηραίνουμε πάνω σε πλέγματα. Η ρίζα του Μάραθου είναι σχετικά χοντρή, σαν αδράχτι.

Η καλλιέργεια του δεν είναι δύσκολη. Είναι πάντα πολύτιμο να το έχουμε σε κάποια γωνιά του κήπου μας. Πολλαπλασιάζεται μόνο με σπόρο κατά την άνοιξη. Δεν πρέπει να σπέρνεται κοντά σε ντομάτες, φασόλια και λάχανα γιατί επηρεάζει αντίθετα την παραγωγή τους. Επίσης δεν πρέπει να σπέρνεται κοντά στον άνηθο γιατί η υβριδοποίησή παράγει σπόρους με απροσδιόριστη γεύση.

 Στη χώρα μας δεν έχουμε εκτιμήσει την αξία αυτού του φυτού όπως πρέπει. Το χρησιμοποιούμε βέβαια στη μαγειρική για να δίνουμε κάποια νοστιμιά στις ελιές ή στο φαγητό (ιδιαίτερα στα κολοκυθάκια). Το χρησιμοποιούμε επίσης στη ζαχαροπλαστική αντί άνηθου στα ζαχαρόπηκτα.

Στη βιομηχανία για την παραγωγή αιθέριου ελαίου και αρωματικού νερού, καθώς και στη παραγωγή ούζου μαζί με το Γλυκάνισο.

Ιστορικά στοιχεία:

Σήμερα μπορεί να έχουμε ξεχάσει τις θεραπευτικές ιδιότητες που έχει όλο το φυτό και ιδιαίτερα οι σπόροι του. Τις γνώριζαν όμως οι πρόγονοί μας καλά από την εποχή του Ιπποκράτη. Χρησιμοποιούσαν την ρίζα του Μάραθου ως λαχανικό και φαρμακευτικό. Χρησιμοποιούσαν επίσης τους σπόρους του Μάραθου στην ιατρική μια και είχαν καθορίσει τη δράση του Μάραθου ως  ορεκτικό, εφιδρωτικό, αντιπυρετικό και το έδιναν σαν βραστάρι στις μητέρες που θήλαζαν γιατί αύξανε την παραγωγή του γάλακτος. Πίστευαν ότι είχε την ιδιότητα να αδυνατίζει. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι τα ερπετά ρουφούσαν το χυμό του φυτού για να βελτιώσουν την όρασή τους και ο Πλίνιος συνιστούσε το βότανο για την «θολή όραση των ανθρώπων». Στον Μεσαίωνα, το μάσημα των σπόρων του Μάραθου, ήταν μια δημοφιλής μέθοδος για να σταματούν τα ρεψίματα κατά την λειτουργία στην εκκλησία.

Κινέζοι και Ινδοί χρησιμοποιούσαν το Μάραθο για το δάγκωμα των φιδιών και σκορπιών αλλά και σε δηλητηριάσεις.  Οι κινέζοι πιστεύουν ότι οι σπόροι του μάραθου που ονομάζουν Hui xiang είναι τονωτικοί για την σπλήνα και τα νεφρά και χρησιμοποιούνται για διαταραχές του ουροποιητικού και του αναπαραγωγικού.

Στην Κρήτη το Μάραθο ήταν από τα πιο δημοφιλή λαχανευόμενα φυτά. Τρώγανε τα τρυφερά του φύλλα με τη γούλα του, που είναι λευκή και σαρκώδης. Το μαγείρευαν με χοιρινό με  χοχλιούς ή μαυρομάτικα. Το κάνανε βέβαια και μαραθόπιττες. Γνώριζαν ότι αυξάνει την παραγωγή γάλακτος και έκαναν με αυτό καταπλάσματα σε προβλήματα μαστίτιδας. Το αφέψημα των σπόρων το έπιναν για τα ρεψίματα και το έδιναν στα βρέφη για τα αέρια. Στην Κρήτη λέγανε για το μάραθο χαρακτηριστικά ότι τον Μάη δεν κάνει να τρώνε Μάραθα «γιατί πηγαίνουν οι όφηδες και ποσύρνουν τα μάθια ντως απάνω στσι αμαραθιές». Ο Αγάπιος Λάνδος στο «Γεωπονικόν» του το συνιστούσε για οφθαλμικές παθήσεις. Σήμερα ακόμη το χρησιμοποιούν για θεραπεία των τραχωμάτων. Το χυλό των βρασμένων  μάραθων τον έπιναν οι πάσχοντες από χολή. Το χρησιμοποιούσαν ακόμη για τη δυσοσμία του στόματος. Όσοι έπασχαν από δυσοσμία το έτρωγαν ωμό για δύο περίπου εβδομάδες. Τις Μαραθότρουλες τις έβαζαν στα στράφυλα για να μυρίζει η ρακή.

Το άγριο Μάραθο στην Κρήτη είναι αυτοφυές όπως και το ήμερο και διαφέρει από αυτό από τα φύλλα του που είναι σκληρότερα. Το χρησιμοποιούσαν οι Κρητικοί στις  βρουβόπιττες

Συστατικά-χαρακτήρας:

Το Μάραθο περιέχει έως και 6% πτητικό έλαιο (όπως οιστραγόλη, ανιθόλη, φεχνόνη), λιπαρά οξέα, φλαβονοειδή, βιταμίνες και μέταλλα. Η γεύση του αιθέριου ελαίου εξαρτάται από τα ποσοστά των δύο κύριων συστατικών του . Της Φεχνόνης  που έχει πικρή γεύση και της Ανιθόλης που έχει τη μυρωδιά του Γλυκάνισου. Τα ποσοστά αυτών των δύο συστατικών εξαρτώνται από το είδος και την περιοχή που καλλιεργούνται.

Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:

Το φυτό ανθίζει  Ιούλιο και Αύγουστο. Συλλέγεται Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιείται όλο το φυτό και οι σπόροι του. .

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:

Το Μάραθο δρα ως άφυσο, αρωματικό, αντισπασμωδικό, διεγερτικό, γαλακταγωγό, φλογιστικό και αποχρεμπτικό.

Είναι ένα εξαιρετικό ίαμα για το στομάχι και τα έντερα, που ανακουφίζει από τον τυμπανισμό και τον κολικό, ενώ ταυτόχρονα διεγείρει την πέψη και ανοίγει την όρεξη. Έχει ηρεμιστική δράση παρόμοια με του Γλυκάνισου στη βρογχίτιδα και το βήχα. Μπορεί έτσι να χρησιμοποιηθεί για να βελτιώνει τη γεύση σε διάφορα ιάματα για το βήχα. Το Μάραθο επίσης αυξάνει τη ροή του γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες και μέσω αυτού βοηθά να ανακουφιστούν οι κολικοί των βρεφών. Εξωτερικά το αιθέριο έλαιο ανακουφίζει τους μυϊκούς και ρευματικούς πόνους. Το έγχυμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη για τη θεραπεία της επιπεφυκίτιδας και της φλεγμονής των βλεφάρων με κομπρέσες. Είναι επίσης καλό για την κακοσμία του στόματος όταν κάνουμε μπουκώματα με αυτό ή απλά αν το μασήσουμε. Συνδυάζεται καλά με το Χαμομήλι, το Γεράνι και το Θυμάρι για πεπτικές διαταραχές. Για αδυνάτισμα στη παχυσαρκία συνδυάζεται καλά με τον Φράξο και την Τσουκνίδα.

Παρασκευή και δοσολογία:

Το παρασκευάζουμε ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού ξηρό βότανο (αφού έχουμε κτυπήσει λίγο τους σπόρους για να σπάσουν) και το αφήνουμε 10 λεπτά. Το ρόφημα το πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα. Αν έχουμε βάμμα λαμβάνουμε 2-4 ml βάμματος έως τρεις φορές την ημέρα.

Προφυλάξεις:

Το Μάραθο είναι διεγερτικό της μήτρας. Έτσι πρέπει να αποφεύγετε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τις υψηλές δόσεις. Οι μικρές ποσότητες που χρησιμοποιούμε στο μαγείρεμα είναι ασφαλείς. Η κατάχρηση του βοτάνου μπορεί να προκαλέσει σπασμούς.

 *Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου (Χειρουργός οδοντίατρος) στα Χανιώτικα Νέα

Η ΚΟΥΝΟΥΚΛΑ